Bruine schakeringen en vooral het sienna zijn de geliefde kleuren. Grafisch is de kunstenaar een heel eind gevorderd wegens zijn vlotte stijl.

A. De Cat
1970

Het probleem figuratie of non-figuratie werpt zich aan Freddy Van Dyck niet op, zijn werk is volledig figuratief.
Uit het boek 'Het Schone Avontuur'

Roger Geerts
1974

De werken van Freddy Van Dyck zijn niet meer weg te denken uit ons vlaams cultuurpatrimonium. Schilderen is voor hem geen beroep maar een manier van leven. Zijn kunst richt zich niet tot de 'happy few' maar tot alle mensen.
Uit inleiding 'Terugblik 20 jaar Freddy van Dyck' bij Orto Diagnostic 1983.

Karel Dergent
1983

Dichters bijvoorbeeld spreken hun wereld uit door middel van het woord, beeldende kunstenaars beelden de wereld uit. Doch beeldende kunst gaat dikwijls het zegbare voorbij. Verbeelding en uit-beelding transcenderen de zegbare taal, wanneer zij emoties en gevoelens in ons losmaken, wanneer wij ontroerd worden door de uitbeeldingkracht van een kunstwerk.
Uit openingsrede

Jean Vallers
1984

De zo geprezen Drievuldigheid van kleur, licht en vorm vind men in al zijn schilderijen en aquarellen. Sterke contrasten bepalen de vormgeving.
De mens is bij hem belangrijk.
'Vele dingen zijn wonderbaar doch niets is wonderbaarder dan de mens'

Roger Geerts
1990

'Van Dyck op de koffie bij Smits'
Uit een krant naar aanleiding van een tentoonstelling in het Jakob Smits museum

S.J.
1994

Het substraat van Freddy Van Dyck's werk is de tekening, maar de expressie is in de loop van kunstenaarschap steeds genuanceerder geworden. Een expositie bij Campo in 1969 introduceerde zijn werk in betere kringen. Gespreid over de 20 volgende jaren zou hij trouwens nog vijfmaal exposeren in de Antwerpse galerij.

Willy Thijs
1994

Naarmate hij ouder werd ging hij meer kleur gebruiken in zijn evocaties. Als een variante in zijn koloristiek procedé koos de kunstenaar voor de collagetechniek, kleurige flarden papier werden abstracte aanvullingen van composities, daarbij kreeg zijn liefde voor muziek uitdrukking in 'Vioolcompositie' en 'Vioolsymfonie'

A. De Cat
1994

Freddy Van Dyck has distilled a style very much his own from the work of his uncle, Albert Van Dyck, with his predilection for children, from his admiration for Rembrandt’s play of light and shade, and also from the expressionism of Permeke. He often uses bold brushstrokes to mark the contrast between light and shade. He is an honest artist who speaks to everyone’s heart in a flamboyant and virtuosic style. His figures are truly flesh and blood.

Karel Dergent
1990

As Freddy Van Dyck became older, he used more colour in his depictions. To bring variation to his colouristic process, the artist turned towards the technique of collage, where colourful scraps of paper became abstract additions to his compositions. His love of music is expressed in ‘Violin Composition’ and ‘Violin Symphony’.

Fons De Cat
1994

Before I start, a painting begins to grow inside my mind, for several days at a stretch. Once I start to develop those ideas, the process unfolds quite swiftly. First I make a charcoal drawing and then I set the tone, because I want to neutralize the predominant white as quickly as possible. After that, depending on what the painting calls for, I work with oils or water colours, wax crayons or Chinese ink. I keep touching up the composition with synthetic charcoal in order to obtain “blacker” effects. Probably the hardest part is knowing when to stop so that the painting does not become “overworked”.

Freddy Van Dyck
 1994

Today, the fourth exhibition of works by Freddy Van Dyck opens in the 75-year-old Campo gallery in Antwerp, featuring 40 paintings and drawings that will clearly show the public that this artist has reached the point of absolute independence with a style that is very much his own. His solid technique is reminiscent of the late Jos Mous. The soft tones in the colour palette are definitely influenced by André Van de Sande, but the distinctiveness of this figurative work is that of Freddy Van Dyck.

Marcel Hendrickx
1972